Doorgaan naar hoofdcontent

Berenloop 3.0

Vandaag loop ik de Berenloop. De marathon van Terschelling. Bekend terrein, de wegen en paden op dit prachtige eiland. Als ik mijn ogen sluit kan ik ze dromen. Als ik naar de routekaart kijk, zie ik beelden om me heen van de plekken waar ik ga lopen.

Dit jaar is voor mij het derde achtereenvolgende jaar dat ik op Terschelling ben voor de Berenloop. Maar pas de tweede keer dat ik hem mag lopen. De teleurstelling van de afgelasting van vorig jaar zit gelukkig niet meer in mijn systeem. En gezien het weer nu, is de kans op niet lopen dit jaar praktisch nul!

Mijn derde marathon alweer dit jaar. Na Rotterdam voor Sil in het voorjaar en Amsterdam voor de marathongroep twee weken geleden. De euforie van beide finishes zitten nog vooraan in mijn herinneringen! Drie maal is scheepsrecht in Rotterdam en emoties van Erik, Fred en Tjeerd in Amsterdam! Heerlijk. Kippenvel staat nog op mijn armen als ik denk aan die momenten.

Vandaag is weer mijn beurt. Na twee weken nauwelijks lopen, omdat herstellen de belangrijkste opdracht was. Nieuwe schoenen zijn er wel, maar die gaan niet aan. Geen meter op afgelegd, dus voor mijn andere paar zit er niets anders op dan mij voor de derde keer dit jaar te begeleiden naar de finish. Ik kijk er nu al naar uit, de rode loper bij de Brandaris. Eerst nog maar van start gaan.........

Reacties

Populaire posts van deze blog

Zonder onze leeuw!

 Hij kwam bij me omdat hij pijn in zijn knie had. Maar het was een doelbewuste actie. Tijdens het uitlaten van zijn honden, had hij me wel eens zien lopen met een groeppie, en dat leek hem ook wel wat. Eerst herstellen was mijn advies. Maar hij had haast en kon niet wachten met aansluiten. Zijn enthousiasme was toen al bijna niet te temperen. Zo heb ik hem eigenlijk alleen maar gekend. Zijn geduld werd beloond, en de donderdag avond was de eerste kennismaking met de groep. Na één training was hij eigenlijk al een vast onderdeel van de groep. Op de zondag kon hij nog niet mee, dan loop ik al met twee andere vrienden. Maar met jouw knie is dat op dit moment ook te ver vriend was mijn antwoord. Toch liep hij frequent, bijna te toevallig, met zijn hondjes op de plek waar wij onze ronde begonnen. Een paar weken later liep hij ons opeens tegen het lijf in hardloopkleren. "Nou, dan loop ik meteen toch ff een stuk mee!"; was zijn mededeling. En dat terwijl wij net een lange training

Afscheid nemen doet pijn

Het was op een stormachtige avond dat ik gebeld werd. Ik wist meteen wat er aan de hand was. Ik lag net te slapen, maar nu was het zaak van opstaan en vertrekken. Corona was zo hevig aanwezig dat we eigenlijk de weg niet op mochten. Er was een avondklok. Maar dit was belangrijker, dus samen met mijn vader en moeder zijn we naar het ziekenhuis in Amersfoort gereden. De rit was onwezenlijk. Je weet wat er te wachten staat, maar als het moment dan zover is en de realiteit je inhaalt, dan is er niks anders dan berusting en verdriet. Eenmaal aangekomen bij het ziekenhuis, hebben we de auto vlak voor de ingang van de EHBO geparkeerd. Het was midden in de nacht dus alle ruimte. Bij binnenkomst werden we snel naar de juiste kamer geleid en daar lag hij dan… Omdat hij uitbehandeld was, was hij een aantal weken daarvoor naar huis gestuurd. Het gaf mij de kans om alles te bespreken. Alles over vroeger, alles over nu, alles wat ons dwarszat, maar ook de kans om te zeggen dat ik van hem hou. Jammer

Relativiteitstheorie van Jeroen

Telkens als ik daar loop moet ik aan hem denken, bij iedere pas die ik zet zijn mijn gedachte bij hem, ik groet zijn huis bij het passeren,  en denk terug aan hoe het was om daar te zijn, de gesprekken, mijn adviezen, zijn verhaal en zijn adviezen. Aanvankelijk kwam ik langs voor de fysieke hulp, maar al snel bleek dat hij stervende was. De pijn die ik kan hebben tijdens het lopen, is relatief met de pijn die hij geleden heeft, of de pijn die zijn familie nog iedere dag heeft met zijn gemis. Wat zeur ik nou als ik daar loop, wind, regen of extreme warmte, als ik daar loop besef ik het mezelf maar al te goed,  mijn prestatie staat in het niets met de prestatie van het leven, lopen is relatief, een tijdverdrijf om me beter te voelen!